سوره حجر (جزء 14)
  • شروع صفحۀ 266
  • قَالَ هَـٰٓؤُلَآءِ بَنَاتِيٓ إِن كُنتُمۡ فَـٰعِلِينَ
    گفت: «دختران من حاضرند، اگر می‌خواهید کار صحیحی انجام دهید (با آنها ازدواج کنید، و از گناه و آلودگی بپرهیزید!)»
    71
  • لَعَمۡرُكَ إِنَّهُمۡ لَفِي سَكۡرَتِهِمۡ يَعۡمَهُونَ
    به جان تو سوگند، اینها در مستی خود سرگردانند (و عقل و شعور خود را از دست داده‌اند)!
    72
  • فَأَخَذَتۡهُمُ ٱلصَّيۡحَةُ مُشۡرِقِينَ
    سرانجام، هنگام طلوع آفتاب، صیحه (مرگبار -بصورت صاعقه یا زمین‌لرزه-) آنها را فراگرفت!
    73
  • فَجَعَلۡنَا عَـٰلِيَهَا سَافِلَهَا وَأَمۡطَرۡنَا عَلَيۡهِمۡ حِجَارَةً مِّن سِجِّيلٍ
    سپس (شهر و آبادی آنها را زیر و رو کردیم؛) بالای آن را پایین قرار دادیم؛ و بارانی از سنگ بر آنها فرو ریختیم!
    74
  • إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَـَٔايَـٰتٍ لِّلۡمُتَوَسِّمِينَ
    در این (سرگذشت عبرت‌انگیز)، نشانه‌هایی است برای هوشیاران!
    75
  • وَإِنَّهَا لَبِسَبِيلٍ مُّقِيمٍ
    و ویرانه‌های سرزمین آنها، بر سر راه (کاروانها)، همواره ثابت و برقرار است؛
    76
  • إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَـَٔايَةً لِّلۡمُؤۡمِنِينَ
    در این، نشانه‌ای است برای مؤمنان!
    77
  • وَإِن كَانَ أَصۡحَـٰبُ ٱلۡأَيۡكَةِ لَظَـٰلِمِينَ
    «اصحاب الأیکه» [= صاحبان سرزمینهای پردرخت = قوم شعیب‌] مسلماً قوم ستمگری بودند!
    78
  • فَٱنتَقَمۡنَا مِنۡهُمۡ وَإِنَّهُمَا لَبِإِمَامٍ مُّبِينٍ
    ما از آنها انتقام گرفتیم؛ و (شهرهای ویران شده) این دو [= قوم لوط و اصحاب الأیکه‌] بر سر راه (شما در سفرهای شام)، آشکار است!
    79
  • وَلَقَدۡ كَذَّبَ أَصۡحَـٰبُ ٱلۡحِجۡرِ ٱلۡمُرۡسَلِينَ
    و «اصحاب حجر» [= قوم ثمود] پیامبران را تکذیب کردند!
    80
  • وَءَاتَيۡنَـٰهُمۡ ءَايَـٰتِنَا فَكَانُواْ عَنۡهَا مُعۡرِضِينَ
    ما آیات خود را به آنان دادیم؛ ولی آنها از آن روی گرداندند!
    81
  • وَكَانُواْ يَنۡحِتُونَ مِنَ ٱلۡجِبَالِ بُيُوتًا ءَامِنِينَ
    آنها خانه‌های امن در دل کوه‌ها می‌تراشیدند.
    82
  • فَأَخَذَتۡهُمُ ٱلصَّيۡحَةُ مُصۡبِحِينَ
    امّا سرانجام صیحه (مرگبار)، صبحگاهان آنان را فرا گرفت؛
    83
  • فَمَآ أَغۡنَىٰ عَنۡهُم مَّا كَانُواْ يَكۡسِبُونَ
    و آنچه را به دست آورده بودند، آنها را از عذاب الهی نجات نداد!
    84
  • وَمَا خَلَقۡنَا ٱلسَّمَـٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ وَمَا بَيۡنَهُمَآ إِلَّا بِٱلۡحَقِّ‌ وَإِنَّ ٱلسَّاعَةَ لَـَٔاتِيَةٌ‌ فَٱصۡفَحِ ٱلصَّفۡحَ ٱلۡجَمِيلَ
    ما آسمانها و زمین و آنچه را میان آن دو است، جز بحق نیافریدیم؛ و ساعت موعود [= قیامت‌] قطعاً فرا خواهد رسید (و جزای هر کس به او می‌رسد)! پس، از آنها به طرز شایسته‌ای صرف‌نظر کن (و آنها را بر نادانیهایشان ملامت ننما)!
    85
  • إِنَّ رَبَّكَ هُوَ ٱلۡخَلَّـٰقُ ٱلۡعَلِيمُ
    به یقین، پروردگار تو، آفریننده آگاه است!
    86
  • وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَـٰكَ سَبۡعًا مِّنَ ٱلۡمَثَانِي وَٱلۡقُرۡءَانَ ٱلۡعَظِيمَ
    ما به تو سوره حمد و قرآن عظیم دادیم!
    87
  • لَا تَمُدَّنَّ عَيۡنَيۡكَ إِلَىٰ مَا مَتَّعۡنَا بِهِۦٓ أَزۡوَٰجًا مِّنۡهُمۡ وَلَا تَحۡزَنۡ عَلَيۡهِمۡ وَٱخۡفِضۡ جَنَاحَكَ لِلۡمُؤۡمِنِينَ
    (بنابر این،) هرگز چشم خود را به نعمتهای (مادّی)، که به گروه‌هایی از آنها [= کفّار] دادیم، میفکن! و بخاطر آنچه آنها دارند، غمگین مباش! و بال (عطوفت) خود را برای مؤمنین فرود آر!
    88
  • وَقُلۡ إِنِّيٓ أَنَا ٱلنَّذِيرُ ٱلۡمُبِينُ
    و بگو: «من انذارکننده آشکارم!»
    89
  • كَمَآ أَنزَلۡنَا عَلَى ٱلۡمُقۡتَسِمِينَ
    (ما بر آنها عذابی می‌فرستیم) همان گونه که بر تجزیه‌گران (آیات الهی) فرستادیم!
    90
266