و من تو را (برای مقام رسالت) برگزیدم؛ اکنون به آنچه بر تو وحی می‌شود، گوش فراده!

من «اللّه» هستم؛ معبودی جز من نیست! مرا بپرست، و نماز را برای یاد من بپادار!

بطور قطع رستاخیز خواهد آمد! می‌خواهم آن را پنهان کنم، تا هر کس در برابر سعی و کوشش خود، جزا داده شود!

پس مبادا کسی که به آن ایمان ندارد و از هوسهای خویش پیروی می‌کند، تو را از آن بازدارد؛ که هلاک خواهی شد!

و آن چیست در دست راست تو، ای موسی؟!

گفت: «این عصای من است؛ بر آن تکیه می‌کنم، برگ درختان را با آن برای گوسفندانم فرومی‌ریزم؛ و مرا با آن کارها و نیازهای دیگری است.

گفت: «ای موسی! آن را بیفکن.»

پس موسی آن (عصا) را افکند، که ناگهان اژدهایی شد که به هر سو می‌شتافت.

گفت: «آن را بگیر و نترس، ما آن را به صورت اولش بازمی‌گردانیم.

و دستت را به گریبانت ببر، تا سفید و بی‌عیب بیرون آید؛ این نشانه دیگری (از سوی خداوند) است.

تا از نشانه‌های بزرگ خویش به تو نشان دهیم.

اینک به سوی فرعون برو، که او طغیان کرده است.»

(موسی) گفت: «پروردگارا! سینه‌ام را گشاده کن؛

و کارم را برایم آسان گردان!

و گره از زبانم بگشای؛

تا سخنان مرا بفهمند!

و وزیری از خاندانم برای من قرار ده...

برادرم هارون را!

با او پشتم را محکم کن؛

و او را در کارم شریک ساز؛

تا تو را بسیار تسبیح گوییم؛

و تو را بسیار یاد کنیم؛

چرا که تو همیشه از حال ما آگاه بوده‌ای!»

فرمود: «ای موسی! آنچه را خواستی به تو داده شد!

و ما بار دیگر تو را مشمول نعمت خود ساختیم...