سوره شعراء
(جزء 19)
بارگذاری آیات قبلی
شروع صفحۀ 372
قَالَ وَمَا عِلۡمِي بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
(نوح)
گفت: «من چه میدانم آنها چه کاری داشتهاند!
112
إِنۡ حِسَابُهُمۡ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّي
لَوۡ تَشۡعُرُونَ
حساب آنها تنها با پروردگار من است اگر شما میفهمیدید!
113
وَمَآ أَنَاْ بِطَارِدِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
و من هرگز مؤمنان را طرد نخواهم کرد.
114
إِنۡ أَنَاْ إِلَّا نَذِيرٌ مُّبِينٌ
من تنها انذارکنندهای آشکارم.»
115
قَالُواْ لَئِن لَّمۡ تَنتَهِ يَـٰنُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡمَرۡجُومِينَ
گفتند: «ای نوح! اگر
(از حرفهایت)
دست برنداری، سنگباران خواهی شد!»
116
قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوۡمِي كَذَّبُونِ
گفت: «پروردگارا! قوم من، مرا تکذیب کردند!
117
فَٱفۡتَحۡ بَيۡنِي وَبَيۡنَهُمۡ فَتۡحًا وَنَجِّنِي وَمَن مَّعِيَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
اکنون میان من و آنها جدایی بیفکن؛ و مرا و مؤمنانی را که با من هستند رهایی بخش!»
118
فَأَنجَيۡنَـٰهُ وَمَن مَّعَهُۥ فِي ٱلۡفُلۡكِ ٱلۡمَشۡحُونِ
ما، او و کسانی را که با او بودند، در آن کشتی که پر
(از انسان و انواع حیوانات)
بود، رهایی بخشیدیم!
119
ثُمَّ أَغۡرَقۡنَا بَعۡدُ ٱلۡبَاقِينَ
سپس بقیه را غرق کردیم!
120
إِنَّ فِي ذَ
ٰ
لِكَ لَـَٔايَةً
وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ
در این ماجرا نشانه روشنی است؛ امّا بیشتر آنان مؤمن نبودند.
121
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ
و پروردگار تو عزیز و رحیم است.
122
كَذَّبَتۡ عَادٌ ٱلۡمُرۡسَلِينَ
قوم عاد
(نیز)
رسولان
(خدا)
را تکذیب کردند،
123
إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ
هنگامی که برادرشان هود گفت: «آیا تقوا پیشه نمیکنید؟!
124
إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٌ
مسلماً من برای شما پیامبری امین هستم.
125
فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ
پس تقوای الهی پیشه کنید و مرا اطاعت نمایید!
126
وَمَآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍ
إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَـٰلَمِينَ
من در برابر این دعوت، هیچ اجر و پاداشی از شما نمیطلبم؛ اجر و پاداش من تنها بر پروردگار عالمیان است.
127
أَتَبۡنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ ءَايَةً تَعۡبَثُونَ
آیا شما بر هر مکان مرتفعی نشانهای از روی هوا و هوس میسازید؟!
128
وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّكُمۡ تَخۡلُدُونَ
و قصرها و قلعههای زیبا و محکم بنا میکنید شاید در دنیا جاودانه بمانید؟!
129
وَإِذَا بَطَشۡتُم بَطَشۡتُمۡ جَبَّارِينَ
و هنگامی که کسی را مجازات میکنید همچون جبّاران کیفر میدهید!
130
فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ
پس تقوای الهی پیشه کنید و مرا اطاعت نمایید!
131
وَٱتَّقُواْ ٱلَّذِيٓ أَمَدَّكُم بِمَا تَعۡلَمُونَ
و از
(نافرمانی)
خدایی بپرهیزید که شما را به نعمتهایی که میدانید امداد کرده؛
132
أَمَدَّكُم بِأَنۡعَـٰمٍ وَبَنِينَ
شما را به چهارپایان و نیز پسران
(لایق و برومند)
امداد فرموده؛
133
وَجَنَّـٰتٍ وَعُيُونٍ
همچنین به باغها و چشمهها!
134
إِنِّيٓ أَخَافُ عَلَيۡكُمۡ عَذَابَ يَوۡمٍ عَظِيمٍ
(اگر کفران کنید،)
من بر شما از عذاب روزی بزرگ میترسم!»
135
قَالُواْ سَوَآءٌ عَلَيۡنَآ أَوَعَظۡتَ أَمۡ لَمۡ تَكُن مِّنَ ٱلۡوَ
ٰ
عِظِينَ
آنها
[= قوم عاد]
گفتند: «برای ما تفاوت نمیکند، چه ما را انذار کنی یا نکنی؛
(بیهوده خود را خسته مکن)
!
136
بارگذاری آیات بعدی
372