سوره شعراء
(جزء 19)
بارگذاری آیات قبلی
شروع صفحۀ 373
إِنۡ هَـٰذَآ إِلَّا خُلُقُ ٱلۡأَوَّلِينَ
این همان روش
(و افسانههای)
پیشینیان است!
137
وَمَا نَحۡنُ بِمُعَذَّبِينَ
و ما هرگز مجازات نخواهیم شد!»
138
فَكَذَّبُوهُ فَأَهۡلَكۡنَـٰهُمۡ
ۚ
إِنَّ فِي ذَ
ٰ
لِكَ لَـَٔايَةً
وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ
آنان هود را تکذیب کردند، ما هم نابودشان کردیم؛ و در این، آیت و نشانهای است
(برای آگاهان)
؛ ولی بیشتر آنان مؤمن نبودند!
139
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ
و پروردگار تو عزیز و رحیم است!
140
كَذَّبَتۡ ثَمُودُ ٱلۡمُرۡسَلِينَ
قوم ثمود رسولان
(خدا)
را تکذیب کردند،
141
إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ صَـٰلِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ
هنگامی که صالح به آنان گفت: «آیا تقوا پیشه نمیکنید؟!
142
إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٌ
من برای شما پیامبری امین هستم!
143
فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ
پس تقوای الهی پیشه کنید و مرا اطاعت نمایید!
144
وَمَآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍ
إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَـٰلَمِينَ
من در برابر این دعوت، اجر و پاداشی از شما نمیطلبم؛ اجر من تنها بر پروردگار عالمیان است!
145
أَتُتۡرَكُونَ فِي مَا هَـٰهُنَآ ءَامِنِينَ
آیا شما تصوّر میکنید همیشه در نهایت امنیّت در نعمتهایی که اینجاست میمانید،
146
فِي جَنَّـٰتٍ وَعُيُونٍ
در این باغها و چشمهها،
147
وَزُرُوعٍ وَنَخۡلٍ طَلۡعُهَا هَضِيمٌ
در این زراعتها و نخلهایی که میوههایش شیرین و رسیده است؟!
148
وَتَنۡحِتُونَ مِنَ ٱلۡجِبَالِ بُيُوتًا فَـٰرِهِينَ
و از کوهها خانههایی میتراشید، و در آن به عیش و نوش میپردازید!
149
فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ
پس از خدا بترسید و مرا اطاعت کنید!
150
وَلَا تُطِيعُوٓاْ أَمۡرَ ٱلۡمُسۡرِفِينَ
و فرمان مسرفان را اطاعت نکنید!
151
ٱلَّذِينَ يُفۡسِدُونَ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَلَا يُصۡلِحُونَ
همانها که در زمین فساد میکنند و اصلاح نمیکنند!»
152
قَالُوٓاْ إِنَّمَآ أَنتَ مِنَ ٱلۡمُسَحَّرِينَ
گفتند: «
(ای صالح!)
تو از افسون شدگانی
(و عقل خود را از دست دادهای!)
153
مَآ أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثۡلُنَا فَأۡتِ بِـَٔايَةٍ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّـٰدِقِينَ
تو فقط بشری همچون مائی؛ اگر راست میگویی آیت و نشانهای بیاور!»
154
قَالَ هَـٰذِهِۦ نَاقَةٌ لَّهَا شِرۡبٌ وَلَكُمۡ شِرۡبُ يَوۡمٍ مَّعۡلُومٍ
گفت: «این ناقهای است
(که آیت الهی است)
برای او سهمی
(از آب قریه)
، و برای شما سهم روز معینّی است!
155
وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوٓءٍ فَيَأۡخُذَكُمۡ عَذَابُ يَوۡمٍ عَظِيمٍ
کمترین آزاری به آن نرسانید، که عذاب روزی بزرگ شما را فرا خواهد گرفت!»
156
فَعَقَرُوهَا فَأَصۡبَحُواْ نَـٰدِمِينَ
سرانجام بر آن
(ناقه)
حمله نموده آن را «پی» کردند؛
(و هلاک نمودند)
سپس از کرده خود پشیمان شدند!
157
فَأَخَذَهُمُ ٱلۡعَذَابُ
ۚ
إِنَّ فِي ذَ
ٰ
لِكَ لَـَٔايَةً
وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ
و عذاب الهی آنان را فرا گرفت؛ در این، آیت و نشانهای است؛ ولی بیشتر آنان مؤمن نبودند!
158
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ
و پروردگار تو عزیز و رحیم است!
159
بارگذاری آیات بعدی
373