سوگند به پروردگار مشرقها و مغربها که ما قادریم...

که جای آنان را به کسانی بدهیم که از آنها بهترند؛ و ما هرگز مغلوب نخواهیم شد!

آنان را به حال خود واگذار تا در باطل خود فروروند و بازی کنند تا زمانی که روز موعود خود را ملاقات نمایند!

همان روز که از قبرها بسرعت خارج می‌شوند، گویی به سوی بتها می‌دوند...

در حالی که چشمهایشان از شرم و وحشت به زیر افتاده، و پرده‌ای از ذلّت و خواری آنها را پوشانده است! این همان روزی است که به آنها وعده داده می‌شد!

ما نوح را به سوی قومش فرستادیم و گفتیم: «قوم خود را انذار کن پیش از آنکه عذاب دردناک به سراغشان آید!»

گفت: «ای قوم! من برای شما بیم‌دهنده آشکاری هستم،

که خدا را پرستش کنید و از مخالفت او بپرهیزید و مرا اطاعت نمایید!

اگر چنین کنید، خدا گناهانتان را می‌آمرزد و تا زمان معیّنی شما را عمر می‌دهد؛ زیرا هنگامی که اجل الهی فرا رسد، تأخیری نخواهد داشت اگر می‌دانستید!»

(نوح) گفت: «پروردگارا! من قوم خود را شب و روز (بسوی تو) دعوت کردم،

امّا دعوت من چیزی جز فرار از حقّ بر آنان نیفزود!

و من هر زمان آنها را دعوت کردم که (ایمان بیاورند و) تو آنها را بیامرزی، انگشتان خویش را در گوشهایشان قرار داده و لباسهایشان را بر خود پیچیدند، و در مخالفت اصرار ورزیدند و به شدّت استکبار کردند!

سپس من آنها را با صدای بلند (به اطاعت فرمان تو) دعوت کردم،

سپس آشکارا و نهان (حقیقت توحید و ایمان را) برای آنان بیان داشتم!

به آنها گفتم: «از پروردگار خویش آمرزش بطلبید که او بسیار آمرزنده است...