سوره شعراء
(جزء 19)
بارگذاری آیات قبلی
شروع صفحۀ 375
وَٱتَّقُواْ ٱلَّذِي خَلَقَكُمۡ وَٱلۡجِبِلَّةَ ٱلۡأَوَّلِينَ
و از
(نافرمانی)
کسی که شما و اقوام پیشین را آفرید بپرهیزید!»
184
قَالُوٓاْ إِنَّمَآ أَنتَ مِنَ ٱلۡمُسَحَّرِينَ
آنها گفتند: «تو فقط از افسونشدگانی!
185
وَمَآ أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثۡلُنَا وَإِن نَّظُنُّكَ لَمِنَ ٱلۡكَـٰذِبِينَ
تو بشری همچون مائی، تنها گمانی که درباره تو داریم این است که از دروغگویانی!
186
فَأَسۡقِطۡ عَلَيۡنَا كِسَفًا مِّنَ ٱلسَّمَآءِ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّـٰدِقِينَ
اگر راست میگویی، سنگهایی از آسمان بر سر ما بباران!»
187
قَالَ رَبِّيٓ أَعۡلَمُ بِمَا تَعۡمَلُونَ
(شعیب)
گفت: «پروردگار من به اعمالی که شما انجام میدهید داناتر است!»
188
فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمۡ عَذَابُ يَوۡمِ ٱلظُّلَّةِ
ۚ
إِنَّهُۥ كَانَ عَذَابَ يَوۡمٍ عَظِيمٍ
سرانجام او را تکذیب کردند، و عذاب روز سایبان
(سایبانی از ابر صاعقهخیز)
آنها را فراگرفت؛ یقیناً آن عذاب روز بزرگی بود!
189
إِنَّ فِي ذَ
ٰ
لِكَ لَـَٔايَةً
وَمَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ
در این ماجرا، آیت و نشانهای است؛ ولی بیشتر آنها مؤمن نبودند.
190
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ
و پروردگار تو عزیز و رحیم است!
191
وَإِنَّهُۥ لَتَنزِيلُ رَبِّ ٱلۡعَـٰلَمِينَ
مسلّماً این
(قرآن)
از سوی پروردگار جهانیان نازل شده است!
192
نَزَلَ بِهِ ٱلرُّوحُ ٱلۡأَمِينُ
روح الامین آن را نازل کرده است...
193
عَلَىٰ قَلۡبِكَ لِتَكُونَ مِنَ ٱلۡمُنذِرِينَ
بر قلب
(پاک)
تو، تا از انذارکنندگان باشی!
194
بِلِسَانٍ عَرَبِيٍّ مُّبِينٍ
آن را به زبان عربی آشکار
(نازل کرد)
!
195
وَإِنَّهُۥ لَفِي زُبُرِ ٱلۡأَوَّلِينَ
و توصیف آن در کتابهای پیشینیان نیز آمده است!
196
أَوَلَمۡ يَكُن لَّهُمۡ ءَايَةً أَن يَعۡلَمَهُۥ عُلَمَـٰٓؤُاْ بَنِيٓ إِسۡرَ
ٰ
ٓءِيلَ
آیا همین نشانه برای آنها کافی نیست که علمای بنی اسرائیل بخوبی از آن آگاهند؟!
197
وَلَوۡ نَزَّلۡنَـٰهُ عَلَىٰ بَعۡضِ ٱلۡأَعۡجَمِينَ
هرگاه ما آن را بر بعضی از عجم
[= غیر عرب]
ها نازل میکردیم...
198
فَقَرَأَهُۥ عَلَيۡهِم مَّا كَانُواْ بِهِۦ مُؤۡمِنِينَ
و او آن را بر ایشان میخواند، به آن ایمان نمیآورند!
199
كَذَ
ٰ
لِكَ سَلَكۡنَـٰهُ فِي قُلُوبِ ٱلۡمُجۡرِمِينَ
(آری،)
این گونه
(با بیانی رسا)
قرآن را در دلهای مجرمان وارد میکنیم!
200
لَا يُؤۡمِنُونَ بِهِۦ حَتَّىٰ يَرَوُاْ ٱلۡعَذَابَ ٱلۡأَلِيمَ
(امّا)
به آن ایمان نمیآورند تا عذاب دردناک را با چشم خود ببینند!
201
فَيَأۡتِيَهُم بَغۡتَةً وَهُمۡ لَا يَشۡعُرُونَ
ناگهان به سراغشان میآید، در حالی که توجّه ندارند!
202
فَيَقُولُواْ هَلۡ نَحۡنُ مُنظَرُونَ
و
(در آن هنگام)
میگویند: «آیا به ما مهلتی داده خواهد شد؟!»
203
أَفَبِعَذَابِنَا يَسۡتَعۡجِلُونَ
آیا برای عذاب ما عجله میکنند؟!
204
أَفَرَءَيۡتَ إِن مَّتَّعۡنَـٰهُمۡ سِنِينَ
به ما خبر ده، اگر
(باز هم)
سالیانی آنها را از این زندگی بهرهمند سازیم...
205
ثُمَّ جَآءَهُم مَّا كَانُواْ يُوعَدُونَ
سپس عذابی که به آنها وعده داده شده به سراغشان بیاید...
206
بارگذاری آیات بعدی
375